عطر ناب گل ایرانی در سایه ثبت ملی / بازار فروش گل محمدی رونق می‌گیرد؟
تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۸۵۵۷۴
گل محمدی از محصولات ناب ایران زمین است که ریشه در فرهنگ مردمان این مرز و بوم دارد و در صورت برنامه‌ریزی درست می‌تواند ارزآوری خوبی برای کشور از طریق صادرات محصولات داشته باشد.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از اصفهان، گل محمدی معروف به گل سرخ از خانواده از گیاهان دارویی است که علاوه بر زیبایی کاربردهای دارویی نیز دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کاشت گل محمدی در بیشتر از ۱۰ استان کشور انجام می‌شود، اما کرمان، فارس، آذربایجان شرقی و اصفهان منطقه کاشان در این زمینه سرآمد هستند. این گل با عطر و بوی خوش جزو گیاهان کم آب است که کاربردهای فراوانی در طب سنتی و صنعتی دارد.
حسین زینلی، مجری طرح ملی گیاهان دارویی اردیبهشت سال جاری گردش مالی اسانس گل محمدی ایران را ۵۰۰ هزار دلار عنوان کرد و گفت: سال گذشته شش تن اسانس گل محمدی از ایران صادر شد.
وی با بیان اینکه سطح کشت گل محمدی از سال ۱۳۹۶ تا سال ۱۴۰۰ از ۱۹ هزار هکتار به ۳۰ هزار هکتار افزایش یافته است، تصریح کرد: سطح زیر کشت گل محمدی طی این مدت ۴۸ درصد افزایش را نشان می‌دهد در حالی که کشور ما سهم مناسبی از بازار گل محمدی جهان ندارد و گردش مالی این گیاه تا سال ۲۰۲۰ در بازار جهانی حدود ۳۲۰ میلیون دلار است.
مجری طرح ملی گیاهان دارویی با تاکید بر اینکه دستیابی به تولید چهار تن گل محمدی در هر هکتار را هدف گذاری کرده‌ایم، خاطرنشان کرد: تغییر راهبرد، هدف‌گذاری‌های جدید، بررسی ظرفیت‌ها، نیازها و الزامات در این حوزه در دستور کار است.
حسین زینلی همچنین بهمن امسال در جلسه بررسی فرصت‌ها و چالش‌های تولید، فرآوری و صادرات گیاهان دارویی با محوریت گل محمدی از صادرات دو میلیون لیتر اسانس گل محمدی به ۹ کشور دنیا خبر داد و اظهار کرد: تاکنون به ۳۳ کشور دنیا غنچه گل محمدی صادر کرده‌ایم و چین یکی از بازارهای هدف اصلی ما در صادرات غنچه گل محمدی است.
وی اضافه کرد: برای گل محمدی فارس، استان معین و استان‌های آذربایجان شرقی، اصفهان و کرمان استان‌های پشتیبان ما هستند.
دی ماه امسال بود که سعید ضابطی، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان کاشان از ثبت روز بیستم اردیبهشت به عنوان «روز گل محمدی و گلاب» در ضمیمه تقویم ملی کشور خبر داد.
وی عنوان کرد: بنا بر پیشنهاد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در جلسه ۸۹۱ شورای عالی انقلاب فرهنگی که به ریاست آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی برگزار شد، ثبت «روز گل محمدی و گلاب» در ضمیمه تقویم ملی کشور به تصویب رسید.
شهر کاشان در استان اصفهان از دیرباز خاستگاه گل و گلاب ایران بوده است و گل محمدی در این منطقه از عمده‌ترین محصولات کشاورزی به شمار می‌آید. صنعت گلابگیری کاشان جزو معدود صنایع صادراتی است، مردمان این منطقه با ویژگی‌های تولید این محصول آشنایی کامل دارند و از دیرباز با کاشت و برداشت این گیاه روزگار گذرانده‌اند و گلاب مرغوبی را به صورت سنتی و صنعتی تهیه می‌کنند که به عنوان یکی از کالاهای مهم تجاری به کشورهای اروپایی و عربی صادر می‌شود.
گل محمدی در ابتدا تنها در منطقه کاشان که نخستین خاستگاه یکجانشینی محسوب می‌شود مشاهده و تولید شده است، از این‌رو گلاب و گلابگیری به نام کاشان شناخته می‌شود و گلاب کاشان از مرغوب‌ترین نوع گلاب به شمار می‌آید.
به گفته رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان کاشان، این شهرستان دارای رتبه نخست سطح زیر کشت و تولید گل محمدی در استان اصفهان و رتبه چهارم در کشور از نظر سطح زیر کشت این محصول است. کاشت گل و تولید گلاب در منطقه کاشان دارای پیشینه تاریخی است و ۱۶۸۰ واحد گلاب گیری سنتی در کاشان وجود دارد که متوسط عملکرد این محصول ۲.۴ تُن در هر هکتار است.
نامگذاری روز گل محمدی در تقویم نقطه عطفی در صنعت گلابگیری استعفت پدرام‌فر، رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر کاشان در خصوص نامگذاری روز گل محمدی در تقویم اظهار می‌کند: ثبت «روز گل محمدی و گلاب» در ضمیمه تقویم ملی کشور به تصویب رسید، بر این اساس از سال آینده، بیستم اردیبهشت به عنوان «روز گل محمدی و گلاب» در ضمیمه تقویم ملی ثبت خواهد شد.
وی تاکید می‌کند: به منظور ثبت روز گل محمدی در تقویم کشور، تلاش می‌کنیم تا امسال با برنامه‌های ویژه‌تر آئین گلابگیری را برگزار کنیم و به بررسی مشکلات کشاورزان و تولید کنندگان در این حوزه می‌پردازیم.
عضو شورای اسلامی شهر کاشان خاطرنشان می‌کند: این نامگذاری می‌تواند نقطه عطفی بر صنعت گلابگیری کاشان باشد و دغدغه تولیدکنندگان را کاهش دهد.
صدها سال است که کاشانی‌ها گل سرخ که همان گل محمدی است را می‌کارند و در مرحله برداشت با برگزاری آئین‌های خاص گلابگیری را آغاز می‌کنند. کشاورزان صبح زود قبل از طلوع آفتاب به مزارع گل محمدی می‌روند و گل‌ها را می‌چینند، پس از اینکه گل‌ها چیده شد آنها را با صلوات به داخل دیگ می‌ریزند و فرآیند گلابگیری آغاز می‌شود و از عصاره این گل که همان گلاب است در مراسم مذهبی خود استفاده می‌کنند.
همه ساله آئین و جشنواره گلاب در منطقه کاشان با برنامه‌های متنوع برگزار می‌شود، این مراسم هر سال به صورت گروهی از اوایل اردیبهشت تا اواخر تیر، در این منطقه برگزار می‌شود. رضا مهران‌فر یکی از گلاب گیران برزک کاشان می‌گوید: گلابگیری فرآیند ویژه‌ای دارد که از اوایل اردیبهشت آغاز می‌شود و تا اواسط تیر در منطقه کاشان ادامه دارد.
وی می‌افزاید: پیش از رسیدن به فصل اردیبهشت کار برداشت گل سرخ محمدی و آئین گلابگیری در شهرستان‌های کاشان همچون برزک، قمصر و نیاسر و روستاهای این منطقه آغاز می‌شود.
این گلاب‌گیر برزکی تصریح می‌کند: آئین گلابگیری به طور معمول در شهرهای کوهستانی کاشان برگزار می‌شود، زیرا گل محمدی در این مناطق به دلیل آب و هوای خنک و مطلوب کیفیت مناسب‌تری دارد، البته در مناطق کویری نیز گل محمدی کاشته می‌شود اما به دلیل گرم‌تر بودن این مناطق، سریع‌تر پژمرده می‌شود و عطر و بوی کمتری دارد.
مهران‌فر عنوان می‌کند: برای گرفتن گلاب به روش سنتی، به وسایلی همچون دیگ، قرابه، پارج و نی و شیشه نیاز است، گل‌ها در دیگ مسی ریخته و کمی آب به آن اضافه می‌شود، پس از آن یک واشر پلاستیکی در میان دیگ و قابلمه جا می‌گیرد تا بخار داخل قابلمه محفوظ بماند و توسط سوراخی که روی در تعبیه شده است و لوله‌های استیل از آن می‌گذرد؛ یک سر لوله به پارچی مسی می‌رسد و گلاب آماده را به داخل پارچ هدایت می‌کند.
سال‌ها تولید گلاب تقلبی و اسانس رواج زیادی پیدا کرده است و برخی افراد سودجو با این روش می‌توانند در زمانی کوتاه و با هزینه کم، مقدار زیادی گلاب بی‌کیفیت و تقلبی تولید و روانه بازار کنند، از مسئولان این حوزه می‌خواهیم با نظارت به موقع در ماندگاری و ارتقای گلاب نقش‌آفرینی کنند
وی ادامه می‌دهد: این فرآیند حدود ۷ ساعت طول می‌کشد و با ظرافت و توانمندی گلاب‌گیر گلاب مرغوبی به دست می‌آید. گلچین‌ها باید صبح قبل از رسیدن آفتاب گل‌ها را بچینند تا گلاب آن عطر و بوی بهتری داشته باشد و گلاب مرغوب تری به ما بدهد، زیرا آفتاب عطر بو و رنگ گل را کم می‌کند.
این گلاب‌گیر مسائلی از جمله گران تهیه شدن مواد اولیه و تجهیزات، نبود نظارت دقیق بر اصل و مرغوبیت گلاب و فراهم نبودن بازار مناسب برای فروش را از مشکلات این صنعت عنوان می‌کند و می‌گوید: گلابگیری سالیان زیادی است که متعلق به منطقه کاشان بوده و سهم عمده‌ای از صادرات کشور را به خود اختصاص داده است، چنانچه نظارت دقیقی بر آن صورت نگیرد رونق تولید در آن کاهش پیدا می‌کند.
مهران‌فر با بیان به اینکه برخی افراد بدون علم و آگاهی کافی وارد این شغل می‌شوند، اظهار می‌کند: سال‌ها تولید گلاب تقلبی و اسانس رواج زیادی پیدا کرده است و برخی افراد سودجو با این روش می‌توانند در زمانی کوتاه و با هزینه کم، مقدار زیادی گلاب بی‌کیفیت و تقلبی تولید و روانه بازار کنند، از مسئولان این حوزه می‌خواهیم با نظارت به موقع در ماندگاری و ارتقای گلاب نقش‌آفرینی کنند.
علی محلوجی، رئیس اداره جهاد کشاورزی کاشان در خصوص کشت گل محمدی می‌گوید: با توجه به کم‌آبی منطقه کشت گل محمدی و دیگر گیاهان دارویی می‌توان تا حد زیادی دغدغه کشاورزان را برای تأمین آب کم کرد، اما تهیه گیاه و کشت مناسب، آموزش کشاورزان در این زمینه و تهیه بازاری مناسب پس از تولید ضرورت دارد و نبود چنین بسترهایی موجب می‌شود کمتر به این نوع تولید پرداخته شود.
وی گرانی کارگر روزمزد هنگام برداشت را یکی دیگر از مشکلات این حوزه عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: به دلیل کوتاه بودن عمر گل و اینکه محصول حتماً باید تا قبل از تابش آفتاب چیده شود باید از نیروی کارگر موقت استفاده کرد که به دلیل پایین بودن قیمت فروش گل، این کار مقرون به صرفه نیست.
رئیس اداره جهاد کشاورزی کاشان خاطرنشان می‌کند: گلاب اصل کاشان عطر گل محمدی را دارد، اما این عطر ملایم است و طعم ترشی نمی‌دهد اگر گلابی عطر تندی دارد باید به کیفیت آن شک کرد چراکه عطر زیاد و تند نشان دهنده کیفیت گلاب نیست.
محلوجی اضافه می‌کند: این عطر تند می‌تواند ناشی از اسانس‌های تقلبی اضافه شده به گلاب باشد که برای تشخیص بهتر می‌توان مقدار کمی از گلاب را درون ظرفی ریخت و آن را بو کرد، اگر گلاب اصل باشد همین مقدار کم از گلاب، بوی فوق‌العاده‌ای دارد و عطر آن توی فضای اطراف ظرف می‌پیچد.
وی تاکید می‌کند: کاشان دارای ۲۰ هزار هکتار اراضی کشاورزی و ۹ هزار هکتار باغ و چهار هزار هکتار زمین زراعی است و بیش از ۴۰ هزار خانوار در بخش کشاورزی این شهرستان فعالیت می‌کنند.
به نظر می‌رسد برنامه‌ریزی برای افزایش سطح کاشت گل محمدی، تسهیل فرآیند گلابگیری و حمایت از فعالان این حوزه در کنار شناسایی آفت‌های بازار گل و گلاب از جمله فروش اقلام تقلبی گامی در راستای رونق فروش گل و گلاب و رونق صادرات آن است.
کد خبر 723212منبع: ایمنا
کلیدواژه: گل محمدی گلاب مراسم گلابگیری گلاب گیری سنتی گلاب گیری سنتی ایران کاشان جهاد کشاورزی شوراي شهر شهرستان کاشان تقویم رسمی کشور شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق روز گل محمدی و گلاب ضمیمه تقویم ملی منطقه کاشان گیاهان دارویی کشت گل محمدی گل محمدی گل محمدی رئیس اداره هزار هکتار گلاب گیری تولید گل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۸۵۵۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فراز و فرود نوغانداری در گیلان /تجارت پر سودی که از رونق افتاد
ایسنا/گیلان گیلان خاستگاه صنعت نوغانداری ایران بود و پرورش کرم ابریشم و تولید نخ ابریشم در گیلان به حدود ۱۴ قرن پیش بازمی‌گردد. در دوره‌های مختلف تاریخ، تولید و تجارت ابریشم، زمینه‌ساز رقابت‌های مهم سیاسی و نظامی در خطه شمال کشور شده بود. در دوره صفوی گیلان قطب تولید و تجارت ابریشم می‌شود، با انقراض صفویه، نوغانداری افول می‌کند و از میانه دوره قاجار به سمت مدرن شدن می‌رود و تا دهه ۶۰ این روند ادامه داشت.
صدای چرخش دوک نخ ریسی با صدای «فاخته» درهم آمیخته و بانوی خانه، پیله‌های ابریشم را از هم باز کرده و با سرعت و مهارت، به نخ تبدیل می‌کند؛ از خاطراتش می‌گوید:« جوان که بودم، با تابیدن و فروش همین پیله‌ها برای خودم کلی درآمد داشتم. تازه ما پیله‌های نُخاله را می‌رشتیم، پیله‌های خوب را می‌فروختیم.
پدر من، چهار تل‌انبار نوغان ( سازه‌های مخصوصی که برای پرورش کرم ابرایشم استفاده می‌شد) داشت، نوغانداری زحمت داشت، ولی درآمدش هم خوب بود. یک تل‌انبار خرج یک عروسی را درمی‌آورد. تل انبار حداقل دو متر بالاتر از زمین ساخته می‌شد، با نردبان از تل‌انبار بالا می‌رفتیم و روزی سه بار گاهی چهار بار، به کرم‌ها برگ توت می‌دادیم. آن زمان برق نبود، شب تاریک، با فانوس می‌رفتیم بالای تل‌انبار تا برگ توت بگذاریم. از اول بهار تا دو ماه کارمان همین بود. بعد از اتمام دوره خواب، بسته به تعداد تل‌انبار، ۱۰روز کج چینی (جدا کردن پیله ابریشم از تل‌انبار) داشتیم.
همه خواهر و برادرها از صبح زود می‌رفتیم برای جمع کردن و پختن پیله‌ها. اگر دیر می‌جنبیدیم، کرم، پیله را سوراخ می‌کرد، باید سریع پیله را می‌انداختیم در آب جوش و نخ می‌گرفتیم. هرکدام خوب بود، می‌فروختیم و هر پیله‌ای که ضعیف‌تر بود، با دوک دستی برای مصرف خودمان نخ می‌رشتیم. با این نخ لباس می‌بافتیم، چادرشب می‌بافتیم برای دوخت خیاطی استفاده می‌کردیم. خلاصه نوغانداری همه‌اش سود است، اما به شرطی که خریدار باشد. »
نقی کاظم نژاد، یکی از تولیدکنندگانی است که هرسال تل انبار می‌گذار و می‌گوید: «من از بچگی در این باغ توت بزرگ شدم. آن زمان از جاده اصلی چمخاله تا روستای یعقوبیه، درخت دیگری جز توت نبود. دو ماه بهار اقتصاد این منطقه با نوغانداری می‌گذشت. نوغانداری دیگر صرفه اقتصادی ندارد. ابریشم هم مانند کنف از بین رفته، بچه که بودم، تولید کنف را توسط پدربزرگم دیده بودم. گیاه کنف را لای گل و لای می گذاشتند و طی فرآیندی از آن نخ می‌گرفتند.»
از میان باغ توت به سمت تل‌انبار می‌رویم و او شیوه نوغانداری را توضیح می‌دهد: «طول نوغانداری حدود ۳۵روز است. هفته اول اردیبهشت که تمام شد، تخم را به صورت جعبه‌ای از اداره نوغان می‌خریم، اتاق را تا ۲۵ درجه گرم می‌کنیم. در مدت دو تا سه روز لارو بیرون می‌آیند. سپس، برگ توت دادن را روزی سه بار شروع می‌کنیم. ۱۰ روز بعد کرم‌ها را می‌آوریم روی تل‌انبار؛ تل‌انبار باید از سطح زمین بلند و زیر آن خالی باشد تا هوا جریان پیدا کند. بعد از این، برگ توت خوردن بیشتر می‌شود. نوغان، سه تا چهار مرحله خواب دارد.
خواب اول بعد از سه روز، یعنی سه روز پیوسته برگ می‌خورد، سپس۲۴ ساعت هیچ برگی نمی‌خورد. ما می‌گوییم خوابیده است. بعد تغییرشکل می‌دهد که ما نوغاندارها می‌فهمیم. دوباره برگ دادن را شروع می‌کنیم. مرحله دوم هم سه روز است. خواب سوم ۴۸ ساعت است. یعنی سه روز می‌خورد ۴۸ساعت می‌خوابد. بعد از خواب سوم، روی تل‌انبار گیاهان کرف می‌ریزیم تا کرم موقع تنیدن، تار خود را به برگ‌های کرف مستحکم کند. بعد از تنیدن پیله هشت تا ۱۰ روز صبر می‌کنیم، سپس کج‌چینی شروع می‌شود و پیله‌ها را پخته و نخ می‌گیریم. قبلا تخم ژاپنی، کره‌ای، ایتالیایی و حتی برزیلی بین نوغانداران توزیع می‌شد. تلفاتش کم بود، بازدهی بالا. تخم خوب نباشد، هم ضایعات دارد و هم تلفات. کیفیت ابریشم تولید شده هم پایین می‌آید. »
بر اساس منابع مکتوب، پرورش کرم ابریشم و تولید پیله و نخ ابریشم در گیلان به حدود ۱۴ قرن پیش بازمی‌گردد و گیلان خاستگاه صنعت نوغانداری ایران بود. در دوره‌های مختلف تاریخی، تولید و تجارت ابریشم، زمینه‌ساز رقابت‌های مهم سیاسی و نظامی در خطه شمال کشور شده بود. در دوره صفوی گیلان قطب تولید و تجارت ابریشم می‌شود و بازرگانان اروپایی از مسیر دریای کاسپین، وارد ایران می‌شوند و ابریشم گیلان مهمترین کالای تجاری بازارهای ایران بوده و نقش پررنگی در اقتصاد دولت ایفا می‌کرد.
سود حاصل از تجارت ابریشم، مهمترین عامل توجه دربار صفویه به گیلان می‌شود. به نحوی که تا پیش از صفویه، گیلان توسط حاکمان محلی اداره می‌شد ولی شاه عباس صفوی، گیلان را ضمیمه دولت مرکزی کرد تا سود حاصل از تجارت ابریشم به دربار صفوی برود. با انقراض صفویه و آشوب‌های داخلی، تولید ابریشم نیز دچار افول می‌شود. در دوره قاجار، بیماری موسوم به «پبریم کرم ابریشم» از یک سو و سیاست‌های استعماری، باعث رکود نوغانداری در گیلان می‌شود.
از نیمه دوره قاجار و با سفر شاهان قاجار به اروپا، تلاش برای استفاده از الگوهای مدرن برای توسعه نوغانداری آغاز می‌شود و « به دستور میرزا تقی خان امیرنظام»، تعدادی از هنروران ابریشم کاشان برای آموزش علمی ابریشم بافی راهی استانبول می‌شوند. در گیلان نیز مدارس ابریشم زیر نظر استادان فرانسوی تاسیس و کارخانه ابریشم‌کشی امین‌الضرب در رشت راه‌اندازی می‌شود. این تلاش‌ها سبب شد تا در اواخر قاجار تمایل به مدرن شدن در زمینه ابریشم نیز تاثیر گذار باشد، تا جاییکه آموزش نوغانداری جزء برنامه‌های آموزشی نخستین مؤسسه آموزش کشاورزی کشور (مدرسه فلاحت در کرج) قرار گرفت.»
مدرن کردن صنعت نوغانداری در دوره پهلوی شتاب بیشتری می‌گیرد و با دعوت کارشناسان ژاپنی از سوی دولت، اقدامات موثری در اصلاح باغ‌های توت و مزارع پرورش کرم ابریشم انجام می‌شود. این روند تا دهه ۷۰ ادامه می‌یابد اما عوامل متعددی از جمله، عدم کنترل واردات نخ ابریشم، خصوصی‌سازی کارخانه‌های ابریشم کشی، عدم حمایت از بومی‌سازی فناوری تولید تخم نوغان هیبرید و... کمر صنعت هزار ساله نوغانداری گیلان را می‌شکند.
برای نسلی که دوران شکوفایی نوغانداری گیلان را ندیده است، تصویرسازی ذهنی باغ‌های توتی که در سفرنامه‌های دوره قاجار توصیف شده، شگفت‌آور است. به عنوان نمونه، «کلاویخو» فرستاده پادشاه اسپانیا (۱۴۱۲ م) درباره ابریشم گیلان می‌نویسد:« همه گونه ابریشم و پارچه ابریشمی آن به سلطانیه و از آنجا به دمشق و دیگر قسمت‌های سوریه و ترکیه صادر می‌شود.» و یا «جوزافا باربارو» (۱۴۱۳-۱۴۹۴ م) سفیر ونیز در سفرنامه‌اش می‌نویسد:« در طول کرانه دریای کاسپین شهرهای بسیاری را دیده‌ام که بهترین پارچه ابریشمی را می‌بافتند.» همچنین، «نیکلا شانسون» فرانسوی در دربار صفوی، به نقش ابریشم گیلان در اقتصاد ایران و دربار صفوی اشاره دارد و می‌نویسد: «گمرک گیلان برای شاه هشتاد هزار تومان که سه میلیون و شش صد هزار لیو می‌شود، عایدی فراهم می‌کند.»
از این دست گزارش‌ها کم نیستند و برای نسلی که صنعت پرسود نوغانداری را ندیده، تصور اندازه و حجم۴۲۳ هزار مَن کلاف ابریشم سفید سخت است. (هر من معادل ۳کیلوگرم است) سخت است تصور کنی، تولید ۱۰۰۰ بقچه ابریشم در ایران عصر صفوی یعنی چقدر! ابریشمی که ۸۰ درصد آن توسط مردم گیلان تولید می‌شد (سید رحمان حسنی، ابریشم در عصر قاجار و تجارت آن از طریق دریای خزر)
زمانی گیلان بخاطر تولید ابریشم، «دارالمنفعت» نامیده می‌شد و شهرستان‌های لاهیجان و لنگرود بیشترین سهم تولید را داشتند. شهرستان لنگرود در دهه‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ خورشیدی بیشترین مشارکت در تولید پیله را داشت و پس از آن شهرهای لاهیجان، شلمان، آستانه اشرفیه، رشت، صومعه سرا، فومن، شفت، بندرانزلی و تالش در پرورش کرم ابریشم فعال بودند. (پیشین)
در حال حاضر نوغانداری افتان و خیزان به حیات خود ادامه می‌دهد و معدود نوغانداران، با تل‌انبارهای محدود به شیوه سنتی نوغانداری می‌کنند. افول نوغاندرای نیاز به آمار و ارقام ندارد و از ویرانه‌های کارخانه ابریشم‌کشی شادروان امین‌الضرب در شهر رشت، ساختمان متروکه اداره نوغان لنگرود و کارخانه ابریشم‌کشی تعطیل شده موسوم به «فلاطوری» لاهیجان - که توسط یک شرکت یونانی تاسیس شده بود و باغ توت «پرنیان »شهر صومعه‌سرا - که متروک شده است- وضعیت نوغانداری گیلان آشکار است.
ساختمان مخروبه کارخانه ابریشم‌کشی امین‌الضرب در شهر رشت
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است